Honda Civic VI

Badania wielu placówek, w tym cieszącej się dużym autorytetem niemieckiej firmy ADAC, oraz opinie użytkowników wskazują, że ten model Hondy charakteryzuje się wysoką jakością wykonania, stosunkowo niską awaryjnością i dużą niezawodnością eksploatacyjną.  Jest dostępny jako trzy- i pięciodrzwiowa kombilimuzyna, czterodrzwiowa limuzyna oraz kombi zwane Aerodeck. Wersje trzydrzwiowa i czterodrzwiowa produkowane w Japonii różnią się, m.in. kształtem świateł przednich, rodzajem przełączników sterowania nawiewami powietrza i wentylatorem oraz materiałami tapicerskimi.
Atutem Hond znanym od lat jest rodzina wysokoobrotowych silników o zróżnicowanej pojemności i dużej mocy, zapewniających bardzo dobre własności dynamiczne. Samochód może być napędzany silnikami o pojemności 1,4-1,8 dm3 o mocy 66-124 kW. Wśród nich są również jednostki wyposażone w mechanizm zmiany faz rozrządu VTEC, który dodaje dynamiki silnikom, znacznie podnosząc osiągi samochodu.
Szesnastozaworowa jednostka napędowa Hondy wyposażona w jeden wałek rozrządu umieszczony w głowicy ma pojemność 1396 cm3 i dysponuje mocą porównywalną z silnikami innych marek, np. Ecotec Opla. Pracuje przy stopniu sprężania 9,2 i chociaż producent zaleca benzynę o liczbie oktanowej 95, to uwzględniając zróżnicowaną jakość paliw dostępnych w różnych częściach kraju, można stwierdzić, że silnik zdecydowanie lepiej zachowuje się na benzynie wysokooktanowej 98.
Jednostka napędowa Hondy swoją dynamikę przejawia w przedziałach 2200-3000 i 4000-5000 obr./min, ale wtedy, co tu ukrywać, we wnętrzu samochodu ze sprawnym układem wydechowym słychać charakterystyczny „pomruk”. Moim zdaniem, podczas podróży z czterema osobami na pokładzie jest za głośno. Pod względem mechanicznym silnik jest bez zarzutu. W czasie prawie trzyletniej eksploatacji przejechał bez usterek 70 tys. kilometrów, zużywając w zależności od temperatury otoczenia i obciążenia 7,2+10 dm3 benzyny na 100 kilometrów, czyli nieco więcej niż rynkowi konkurenci. Jeśli jedziemy z włączonym układem klimatyzacji (ciągłe schładzanie powietrza wtłaczanego do kabiny) z dopuszczalną na autostradzie prędkością, to obserwujemy, jak wskazówka miernika poziomu paliwa przesuwa się szybko w dół i prędko rezygnujemy z tej namiastki luksusu.
Zawieszenie samochodu to konstrukcja inna niż te stosowane przez konkurencję, jest sprężyste i ma pewne sportowe cechy.
Próżno tu szukać wahaczy wykonanych jak wytłoczki z blachy stalowej. Zastosowano bardzo solidne odkuwki, trwałe i mechanicznie odporne. Właściwie dobrane elementy, wsparte stabilizatorami przechyłów, sprawiają, że auto pewnie porusza się na wprost i łatwo pokonuje zakręty. Te cechy to na pewno mocny atut Civica.
W porównaniu z samochodem poprzedniej generacji importowanym prosto z Japonii opisywany model nie był tak dokładnie zmontowany. Od początku użytkowania w czasie jazdy pojawiały się stuki w tylnej części nadwozia. W serwisie dokładnie pasowano drzwi, sprawdzono mocowanie półek, oparć tylnej kanapy i pasów bezpieczeństwa. Po wielu próbach, zakończonych jazdą w bagażniku, udało się w końcu ustalić winowajcę, którym okazał się niesprawny amortyzator unoszący drzwi tylne. Po wymianie tego elementu stuki ucichły. Od początku eksploatacji wskaźnik poziomu paliwa był niedokładny, wykazując minimum, kiedy w zbiorniku znajdowało się około 12 litrów paliwa. Skrzynia biegów na przełożeniach 1-5 pracuje bardzo poprawnie, lecz wymaga starannego i dokładnego włączania biegu wstecznego, w przeciwnym razie trzeba tę czynność powtórzyć. Ale jak stwierdzili serwisanci, to już taka „uroda” tego modelu skrzyni. W egzemplarzu z klimatyzacją w warunkach polskiej ostrej zimy ogrzewanie wnętrza pojazdu mogłoby być wydajniejsze.
Dyskusyjne wydaje się również umieszczenie dodatkowego światła stop przy dolnej krawędzi szyby tylnej, gdzie ogranicza ono widoczność i uniemożliwia zastosowanie racjonalnego położenia spoczynkowego wycieraczki szyby tylnej w poziomie, a nie w pionie. Zupełnie japoński jest przełącznik sterujący pracą wycieraczek szyb przedniej i tylnej. Trzeba trenować, aby trafnie wybrać potrzebną funkcję.
Honda Civic z silnikiem 1.4 wymaga wykonania przeglądów technicznych połączonych z wymianą oleju silnikowego i    filtra co 10 tys. kilometrów. Należy podkreślić, że inne elementy zużywające się w czasie eksploatacji odznaczają się dużą trwałością. W samochodzie, który przejechał ponad 70 tys. kilometrów, nie wymieniono żadnych części mechanicznych. Fabryczny komplet klocków hamulcowych zużył się dopiero po przebiegu 40 tys. km, a tarcze hamulcowe wymieniono po 71 tys. km.
W tej marce tylko oryginalne części zamienne gwarantują długie przebiegi eksploatacyjne. Dotyczy to różnych części, od piór wycieraczek począwszy, a na klockach hamulcowych skończywszy. Części takie nie są tanie, jednak gwarantują satysfakcję użytkownikowi. Wykonywanie przeglądów co 10 tys. km odbiega od częstotliwości osiąganej przez inne marki i podnosi koszty, jednak opieka serwisu częstsza niż u konkurentów do tej pory procentuje bezawaryjną eksploatacją.