Nadwozie samochodu

W świetle definicji akademickiej, sformułowanej przez dr. inż. Janusza Pawłowskiego, „Nadwozie jest użytkową formą do przemieszczania ludzi, ładunków lub usług w sposób odpowiedni do techniki budowy samochodów i technologii transportu oraz przepisów drogowych”. Zaproponowana przez twórcę tego ujęcia klasyfikacja nadwozi operuje m.in. kryterium struktury. Ujmuje ono cechy nadwozia istotne z punktu widzenia sposobu przenoszenia obciążeń statycznych i dynamicznych. Każdy podział stanowi mniej lub bardziej udaną próbę uporządkowania rzeczywistości, która zmieniając się z biegiem lat, wymyka się systematyce. Jak nowoczesne samochody osobowe, których karoserie muszą spełniać coraz surowsze normy bezpieczeństwa i których konstruktorzy mają coraz większą swobodę działania, dają się nadal ująć w ściśle określone ramy?
Przywołana klasyfikacja wyróżnia cztery rodzaje struktur nośnych. Pierwszy to nadwozie rozłączne (rozdzielne), mocowane do ramy podwozia za pomocą śrub lub zamków. W drugim przypadku – nadwozia integralnego – połączenia te są nierozłączne, wykonane jako nitowane lub spawane. Trzeci rodzaj – nadwozie w pełni samonośne – eliminuje ramę całkowicie, przejmując wszystkie funkcje strukturalne. Wreszcie nadwozie kombinowane łączy cechy konstrukcji ramowej i samonośnej. Należy zwrócić uwagę, że stosowane niekiedy rozróżnienie pomiędzy nadwoziami „pracującymi” i „nie pracującymi” nie jest do końca prawidłowe, ponieważ nawet w przypadku rozwiązania stricte ramowego struktura karoserii przenosi co najmniej obciążenia statyczne.
Struktura nośna wraz z niektórymi elementami poszycia tworzy kadłub nadwozia. W kadłubie szkieletowym poszycie pracuje tylko w niewielkim stopniu, w półskorupowym (mieszanym) poszycie przenosi głównie siły tnące, w skorupowym zaś uczestniczy w całości przenoszonych obciążeń. Z kadłubami szkieletowymi mogą współpracować panele poszycia z tworzyw sztucznych.