Fiat 126 Motor, rijden

MOTOR, AANDRIJFLIJN – Voor de gebruikte aandrijving gemoderniseerde krachtbron van "500" met het symbool 126 Een.000. Het was een viertakt, tweecilinder, in-line luchtgekoelde motor, die in de lengterichting achter de achteras van het voertuig is gebouwd. De romp is gemaakt van aluminiumlegering, en twee afzonderlijke geribbelde ijzeren cilinders. Gegoten nodulaire ijzeren krukas ondersteund in twee hoofdlagers had twee cranks die in één richting wezen, en tussen hen in was er een tegengewicht. Uniforme geribbelde kop gegoten uit lichtlegering. Er werd gebruik gemaakt van een kopkleptimingsysteem met een as in de romp en aangedreven door een ketting met één rij. Het voedingssysteem maakt gebruik van een single-pass precipitatiecarburateur en een droge luchtfilter met een papieren patroon. Het ontstekingssysteem maakt gebruik van een traditioneel ontstekingsapparaat met een verdeler en een centrifugale ontstekingsvoorbereidingshoekregelaar.
Cilinderinhoud in vergelijking met model 500 verhoogd tot 594 Cm3, het vergroten van de diameter van de cilinder met 67,4 mm tot 73,5 mm. De zuigerslag was nog steeds 70 mm. Bij de compressieverhouding 7,5 de motor bereikte het maximale vermogen 17 kW (23 KM) door 4800 toerental en maximumkoppel 38 Nm bij 3400 ob./min. Koeling werd verzorgd door een blower met een rotor, gemonteerd op de as van de generator en aangedreven door een V-snaar van de krukas. Cilinders en kop zijn omhuld met tinnen deksels, om de luchtstroom te sturen. Koelintensiteit wordt geregeld door thermostaat, die het gaspedaal regelde, geplaatst op de uitlaat van warme lucht. In het motorsmeersysteem ging de olie alleen door het centrifugaalfilter. Een gelijkstroom van 230 W, en een starter met kracht 0,5 kW is gestart door middel van een staaf.
De aandrijflijn werd aangedreven door een droge koppeling met één schijf en een centrale schijfveer. De koppelingsschijf had geen torsietrillingsdemper.
De viertraps tweeassige versnellingsbak zat vast met de motor. Alleen gesynchroniseerde versnellingen II, III en IV. In hetzelfde, gemaakt van lichtmetaal, de behuizing huisvestte de hoofdversnellingsbak met een differentieel. De kegeltandwielkast met boogtanden had een overbrengingsverhouding 4,875 (39/8), en een differentiële zendvoortstuwing op een semi-as twee satellieten. Elk van de aandrijfassen is uitgerust met twee verbindingen; vanaf de zijkant van het differentieel twee-steen, en van de wielzijde elastisch rubber-metaal.